چشم هایت

 
به لطف خدا در زیر سایه ولایت حضرت امیرالمومنین و مهربانی اهل بیت(ع) ، شناسنامه ام دو نفره شد.

برای عاقبت به خیریمان دعا کنید.

چشم هایت...

خدایا  کلاً  بگم؟یه کلوم: من یه نفهمم.خدایا من کلاً حالیم نیست.خدایا همه ی شواهد نشون میده که من آدم عقل مندی نیستم.خدایا به قرآن همش ام اینطوری نبوده که کلا اصلا نخوام آدم باشم، نه! ...خدایا من خودم از دست خودمم عصبانیم.  خودم از دست خودم عصبانیم.خلاصه لطفاً خدایا یه کاری کنید من معنی کارامو قبل از اینکه انجامشون بدم بفهمم.ریشه های بدبختی ها و بیچارگی هامو بفهمم.بالاخره خدایا ما هم بنده‏ ت ایم، دوست داریم بفهمیم.اللهم صل علی محمد و آل محمد دعای قنوت امیر ِ عزیز  "وضعیت سفید" چشم هایت...

مثل کسی که توی هواپیما دلش هوای سفر با اتول قدیمی را کرده باشد؛ مثل کسی که وسط ایمیل فرستادن از قاب پنجره نگاهش به آسمان بیافتد و هوس کبوتر نامه رسان بکند؛ مثل کسی که توی استخر شخصی خانه اش دلش برای هوای بخار گرفته حمام عمومی تنگ شده باشد؛ دلم هوای اینجا را کرده. از اینکه موج وبلاگ نویسی آخرین نفس هایش را میکشد، غمگینم.دارم سعی میکنم به روز باشم و خودم را با تکنولوژی جدید وفق بدهم اما مگر میشود آدم وسط دیدن آن همه عکس به اشتراک گذاشته ی شام و نهار اینستاگرام، دلش هوای دو کلمه حرف حساب را نکند؟ آه آه آه ای کلمه ها... چشم هایت...

همیشه تا میبینم یکی به موفقیت بزرگی دست پیدا کرده، فوری تاریخ تولدش را با تاریخ تولد خودم مقایسه می کنم و تا میفهمم از من _حتی شده یک روز هم _ بزرگتر است، خیالم راحت میشود و نفس راحت می کشم که هنوز خیلی دیر نشده. وقتی شنیدم بیست و پنج ساله ای دلم هرّی ریخت.نمی دانم شماها کجای زندگی از ما جلو زدید؟ کی شماها انقدر بزرگ شدید؟ از کدام کوچه مسیرتان از ما جدا شد؟ آن موقع که ما مشغول کم نور کردن نقطه ی روشن قلبمان بودیم شما با کدام فرمول آن نقطه را هی بزرگ و بزرگتر کردید؟ وقتی این زرق و برق دنیا چشم های ما را پر کرده بود، تو! خود ِ تو به تنهایی چه طور جای آن همه چیزهای رنگی به فکر رام کردن چشم هایت ب چشم هایت...